Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 191)
Przy ul. Jana Pawła II w Radzyniu Podlaskim, na łuku drogi w sąsiedztwie zespołu pałacowo-parkowego i Autobusowego Punktu Obsługi Pasażerów, znajduje się kapliczka z 1838 roku. Poświęcona została ona Ignacemu Łuczyckiemu.
Kapliczka jest murowana (z cegły), otynkowana i pobielona. Prowadzi do niej ścieżka ułożona z kostki brukowej. Ma kształt czworobocznego, dwukondygnacyjnego słupa. Pierwszą kondygnację stanowi cokół, na którym od strony północno-wschodniej umieszczona została tabliczka. Wyryta jest na niej inskrypcja wotywna o następującej treści: „Ignacemu Łuczyckiemu zmarłemu 1835 tę pamiątkę wdzięczny Syn poświęca”. Druga kondygnacja składa się z czterech kolumn wśród których znajduje się figura Matki Bożej Niepokalanie Poczętej składającej ręce do modlitwy. Stoi ona na kuli ziemskiej i miażdży stopą węża. Kapliczka nakryta jest czterospadowym daszkiem z blachy, na szczycie którego umieszczono metalowy krzyż.
Ignacy Łuczycki był synem Franciszka i Zofii z Nieprzeckich pochodzących z Maszowa w powiecie krasnostawskim. Urodził się około 1793 roku, a zmarł 28 grudnia 1835 roku. Związany był z Kąkolewnicą, gdzie najpierw piastował urząd zastępcy wójta, a następnie wójta. Wraz z żoną – Marianną ze Szczygielskich – mieszkał w miejscowym dworze. W późniejszym okresie został dzierżawcą folwarku rządowego Derła, położonego w gminie Rokitno (powiat bialski). Ignacy i Marianna mieli co najmniej siedmioro dzieci: Mariannę Konstancję, Zofię Apolonię, Aleksandra, Teklę, Ignacego, Helenę i Michała Eugeniusza. Kapliczkę w Radzyniu upamiętniającą ojca postawił prawdopodobnie Aleksander lub Michał Eugeniusz, jednak co do tego nie ma stuprocentowej pewności. Tajemnica ta wciąż czeka na rozwiązanie.
Kapliczka jest objęta Gminną Ewidencją Zabytków Nieruchomych Miasta Radzyń Podlaski. W 2012 roku, przy okazji remontu ul. Jana Pawła II, została ona gruntownie odnowiona. Renowacji figury Matki Boskiej, z inicjatywy Pani Reginy Szczepaniuk, podjął się Marian Korczyk, artysta-rzeźbiarz z Radzynia. Wspomina on, że figura była rozbita i miała wyraźne ślady po kulach. Najprawdopodobniej są one pamiątką po „zabawach” miejscowych funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa.
Komentarze obsługiwane przez CComment