Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 218)
W Woli Osowińskiej (gm. Borki), znajduje się miejsce pamięci przywołujące tragiczne wydarzenia z przeszłości. W południowej części wsi, tuż za ostatnimi zabudowaniami, na rozstaju dróg i niewielkim wzniesieniu porośniętym dorodnymi sosnami, stoi zbiorowa mogiła ofiar epidemii cholery z połowy XIX wieku. To miejsce, nazywane przez mieszkańców „na Górze”, jest świadectwem cierpienia i walki z chorobą, która wielokrotnie nawiedzała te tereny.
Tradycja krzyży epidemicznych w Polsce sięga głęboko w historię, odzwierciedlając ludzkie próby zrozumienia i ochrony przed nieznanymi zagrożeniami. Cholera, ospa i dżuma przez wieki dziesiątkowały populację naszego kraju, a lokalne społeczności, nie rozumiejąc przyczyn epidemii, przypisywały je różnym czynnikom, takim jak kara za grzechy czy wpływ sił nieczystych. W czasach zarazy ludzie często wznosili krzyże jako formę ochrony lub podziękowania za przeżycie.
Według zapisów w księgach parafii Kock, Wola Osowińska i okoliczne tereny były kilkakrotnie nawiedzane przez epidemię cholery. W samym 1854 roku z tego powodu zmarło co najmniej 601 osób. Grzebano ich za ostatnimi zabudowaniami, a ludzi obsługujących to miejsce nie wpuszczano do wsi z obawy przed rozprzestrzenianiem się zarazy.
Na mogile w Woli Osowińskiej zobaczymy trzy drewniane krzyże, u stóp których znajduje się głaz z pamiątkową tablicą. Został on ustawiony w 2006 roku, staraniem Towarzystwa Regionalnego im. Wacława Tuwalskiego w Woli Osowińskiej. Na tablicy umieszczono następującą inskrypcję: Wieczny odpoczynek / racz im dać Panie... / PAMIĘCI / BEZIMIENNYM OFIAROM / EPIDEMII Z POŁOWY XIX W. / WOLA OSOWIŃSKA 2006 R. /. Poniżej głazu, z polnych kamieni ułożone zostało serce, symbolizujące ludzką troskę i pamięć.
Bardzo często można zobaczyć tutaj palące się znicze, które świadczą o pamięci i szacunku mieszkańców dla tych, którzy odeszli w wyniku epidemii. Miejsce to, pełne refleksji i smutku, jest przypomnieniem o trudnych czasach.
Komentarze obsługiwane przez CComment